มักจะเป็นผู้เล่นที่ตัวสูงที่สุดในทีม
และถ้าให้ดีต้องมีกล้ามเนื้อเป็นมัดและมีน้ำหนักตัวมากอีกด้วย
เซ็นเตอร์ในเอ็นบีเอโดยทั่วไปสูง 6 ฟุต 10 นิ้ว (2.08 เมตร) หรือมากกว่า
ในหลายๆ
กรณี บทบาทหลักของเซ็นเตอร์ คือการเป็นตัวผู้เล่นที่ใหญ่มาก
และใช้ข้อได้เปรียบเรื่องขนาดมาทำคะแนนหรือป้องกันในจุดที่ใกล้ห่วง
เซ็นเตอร์ที่มีขนาดใหญ่และมีทักษะความสามารถทางกีฬาถือเป็นสมบัติที่มีค่าของทีม
แชคิล โอนีล (Shaquille O'Neal) มีชื่อเสียงทั้งในเรื่องรูปร่างที่มหึมา
สูง 7 ฟุต 1 นิ้ว (2.16 เมตร) และหนักถึง 330 ปอนด์ (150 กิโลกรัม)
และยังเคลื่อนไหวใต้แป้นได้อย่างช่ำชอง อีกคนหนึ่งคือ เหยา หมิง (Yao Ming)
จากทีมฮิวส์ตัน รอกเก็ตส์ซึ่งสูง 7 ฟุต 6 นิ้ว (2.29 เมตร)
ที่มีทั้งความคล่องแคล่ว และความสามารถการชู้ตเป็นต้น
ยังคงเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันว่าผู้เล่นแบบไหนถึงเป็นเซ็นเตอร์ที่แท้จริง
ตัวอย่างหนึ่งก็คือ เบน วอลเลส (Ben Wallace) ซึ่งเล่นได้ดีที่ตำแหน่งเซ็นเตอร์
แต่หลายคนก็เถียงว่าจริง ๆ แล้วเขาคือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดที่เล่นผิดตำแหน่ง
เนื่องจากส่วนสูงเพียง 6 ฟุต 9 นิ้ว (2.06 เมตร)
ทำให้เขาตัวเล็กกว่าเซ็นเตอร์อื่นที่เขาต้องประกบ ในทำนองเดียวกันหลายคนก็กล่าวว่า
ทิม ดังแคน (Tim Duncan) ถึงแม้ว่าจะเล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดตลอดอาชีพการเล่นในเอ็นบีเอ
จริงๆ แล้วคือเซ็นเตอร์เนื่องจากสไตล์การเล่นและขนาดของเขา เป็นที่เชื่อกันว่าเมื่อดังแคนเข้าสู่เอ็นบีเอ
เขาเล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดเพื่อจะได้เล่นคู่กับ เดวิด รอบินสัน (David
Robinson) เพื่อนร่วมทีมซานแอนโตนิโอ สเปอรส์
ทำให้ทีมมีผู้เล่นตัวใหญ่ในสนามพร้อมกันสองคน
แต่ว่าดังแคนยังคงเล่นเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดหลังจากที่รอบินสันเลิกเล่นแล้ว
การตัดสินใจว่าผู้เล่นคนหนึ่งๆ จะเป็นเซ็นเตอร์หรือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดไม่ตายตัว
และเนื่องจากในปัจจุบันมีนักกีฬาน้อยคนที่จะมีรูปร่างตรงตามความต้องการสำหรับเซ็นเตอร์
ทีมบางครั้งต้องเอาผู้เล่นอื่นมาเล่นในตำแหน่งนี้ถึงแม้ว่าถ้าเล่นเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดจะเหมาะสมกว่า
ตัวอย่างเซ็นเตอร์มีชื่อที่เล่นในปัจจุบันเช่น
แชคิล โอนีล, เหยา หมิง, เบน
วอลเลส, อามาเร สเตาเดอไมร์ (Amare Stoudemire)
, แบรด มิลเลอร์ (Brad Miller) และ ซีดรูนัส อิวกัสกัส (Žydrūnas
Ilgauskas) เป็นต้น ส่วนเซ็นเตอร์ที่ยิ่งใหญ่ในอดีตเช่น
จอร์จ มิคาน (George Mikan) , บิล รัสเซล (Bill Russell) , วิลท์
แชมเบอร์เลน (Wilt Chamberlain) , บิล วอลตัน (Bill Walton) , คารีม
อับดุล-จับบาร์ (Kareem Abdul-Jabbar) , รอเบิร์ต แพริช (Robert Parish)
, เดวิด รอบินสัน, โมเสส มาโลน (Moses Malone) , ฮาคีม
โอลาจูวอน (Hakeem Olajuwon) , แพทริก อิววิง (Patrick Ewing)
, วลาดี ดิวาก (Vlade Divac) และในทวีปยุโรป อาร์วีดาส ซาโบนิส (Arvydas
Sabonis)
ผู้เล่นที่สูงที่สุดเท่าที่เคยเล่นในเอ็นบีเอ
คือ จอร์จ มูเรซาน (Gheorghe Muresan) สูง 7 ฟุต 7 นิ้ว (2.31 เมตร)
ส่วนผู้เล่นที่สูงที่สุดในประวัติดับบลิวเอ็นบีเอคือ มาร์โก ไดเด็ก (Margo Dydek) สูง 7 ฟุต 2 นิ้ว (2.18
เมตร) เธอยังสูงกว่าแชคิล โอนีลด้วยซ้ำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น